Blijf de geestelijke gezondheidszorg vergoeden

Met dank overgenomen van L.G.J. (Linda) Voortman i, gepubliceerd op maandag 28 januari 2013.

Er is de afgelopen dagen commotie ontstaan over het voorstel van CVZ om geestelijke gezondheidszorg veel minder te vergoeden. En die commotie is terecht. Het CVZ zegt dat we veel psychische behandelingen wel kunnen schrappen. Een depressie? Dat kan de huisarts wel oplossen. Seksueel misbruikt? Pas als je hierdoor echt een stoornis ontwikkelt, wordt je behandeling vergoed. Ik vind dit echt te gek voor woorden.

Preventie is, net als in de lichamelijke gezondheidszorg, heel belangrijk. Bij mensen met dementie kan het heel veel kosten schelen als je er zo vroeg mogelijk bij bent. Dat zorgt ervoor dat mensen bijvoorbeeld langer thuis kunnen blijven wonen. Als we gaan wachten tot iemand met een depressie een stoornis of een psychose ontwikkelt, zijn we een stuk verder van huis. Dat is niet alleen heel erg voor die persoon, maar kost uiteindelijk ook een stuk meer geld. Want daar is het CVZ om te doen: het zou een heleboel kosten schelen. Dat specialistische zorg een stuk duurder is dan een aantal gesprekken met een psycholoog, is blijkbaar over het hoofd gezien. Verder doe je mensen hiermee ontzettend tekort. Het doet voorkomen alsof we psychische klachten niet zo serieus hoeven te nemen. Als iemand last heeft van depressieve gevoelens, dan zegt de huisarts toch gewoon dat hij leuke dingen moet gaan doen? Volgens mij zit het zo niet in elkaar. Mensen met psychische klachten, van welke aard dan ook, moet je serieus nemen. Niet alleen voor hun eigenwaarde, maar ook omdat het erger kan voorkomen.

Een ander idee van het CVZ is om de behandeling van mensen met een stoornis (zoals autisme) nog maar een jaar te vergoeden. Daarna zou er geen medische noodzaak meer zijn, dus dan is behandeling niet zinvol. Anders gezegd: we kunnen het toch niet oplossen, dus hoeven we het ook niet te behandelen. Dit is ook een vreemde gedachte. Dat je veel psychische stoornissen niet kunt genezen, betekent niet dat je ze moet negeren. Iemand met een chronische ziekte laten we toch ook niet na een jaar aan zijn lot over?

Dit is een duidelijke kwestie van meten met twee maten en dan daar ben ik het niet mee eens. Geestelijke gezondheidszorg moet hetzelfde worden benaderd als lichamelijke gezondheidszorg. Dat betekent dat klachten moeten worden behandeld, om erger te voorkomen, en dat mensen die chronisch ziek zijn (of dat nou lichamelijk of psychisch is) hun hele leven recht hebben op behandeling.

Het CVZ is onder andere in het leven geroepen om te adviseren over de inhoud en samenstelling van het zorgpakket. Zij kunnen hier dus wel voorstellen over doen, maar de politiek moet uiteindelijk de beslissing nemen. De afgelopen jaren heeft minister Schippers al veel onduidelijkheid gecreëerd met het wel of niet invoeren van de eigen bijdrage in de geestelijke gezondheidszorg. Ook ten aanzien van de CVZ-plannen heeft ze nog geen duidelijk standpunt ingenomen, waardoor de onzekerheid onder mensen in de geestelijke gezondheidszorg alleen maar toeneemt. Schippers moet snel duidelijk maken waar ze precies staat. Als zij dat niet doet, zal de Kamer het voor haar moeten doen. Patiënten en zorgverleners in de ggz hebben recht op duidelijkheid.